Midsummer Night

Zaterdag 20 juni 23.44 begint de zomer.

Vandaag wat lekker loom landerige liederen ter ere van de eerste zomerzonnewende dit jaar. Gelukkig kunnen we er dit jaar desgewenst de hoge temperaturen zelf bij denken, maar de sfeer komt tot u via uw favoriete blog.

Solveig Slettahjell, Noors jazz zangeres met de omfloerste stem. Ze blijft te veel in Noorwegen, waardoor ze daarbuiten wat onder de radar zit, maar zingen kan ze. Het nummer is van Irving Berlin en staat op haar eerste cd uit 2001 “Slow Motion Orchestra”, 'Reaching for the moon’:

Wat is nou een grotere indicator van de zomer dan het stemgeluid van Chet Baker dat aan komt rollen over de golvende velden waar de tarwe staat te rijpen, rap gevolgd door zijn met veel valse lucht aangeblazen trompettonen die langs de kapellekes en holle paadjes een weg vinden naar een oor? Geen Sam maar Chet: 'As Time Goes By’:

Over indicatoren en omfloerstheid gesproken, Astrud Gilberto is er ook zo eentje en kan er ook wat van. Een zomer zonder Astrud is als een Bloody zonder Mary.
‘Agua de beber’:

Deze dames zijn gewoon geitende meiden. Het trio Ronstadt, Parton & Harris zingt de sterren van het dak en maakt zelfs van de winter een warm getijde. Het nummer is van bad boy Phil Spector en de solopartij wordt gespeeld door David Lindley die, zolang er geen hamertjes bij komen kijken, zowat alles bespeeld wat snaren heeft en dat doet en deed hij bij Jan en Alleman, van Leonard Cohen tot Dylan en van Jackson Brown tot Springsteen.
Van hun eerste gezamenlijke cd "Trio 1”,  ‘To Know Him is to Love Him’: 

De singer-songwriter J. Tillman maakte tussen 2003 en 2010 acht solo cd’s en drumde tussen 2008 en 2012 ook nog bij de Fleet Foxes. Sinds 2012 staat hij bekend onder zijn nieuwe bijnaam Father John Misty. De eerwaarde heeft tot nu toe vier cd’s uitgebracht en doet hand en spandiensten bij o.a. Beyonce en Lady Gaga. Van de 6e cd van J. Tillman “Vacilando Territory Blues”, 
'Barter Blues’:

Een zomeravond is niet geslaagd zonder tenminste 1 nummer van J.J. Cale. Heerlijk die luie ritmes en dat subtiele, makkelijk te onderschatten, laidback gitaargeluid. Eric Clapton vond hem een van de belangrijkste artiesten in de rockgeschiedenis en dat is niet zo vreemd want twee van zijn grootste hits waren van de hand van Cale (‘After Midnight’, waarvan de royalties Cale weer in staat stelden om te eten en ‘Cocaine'). Neil Young vond Hendrix en Cale de twee beste elektrische gitaristen. Cale is nooit een echte ster geworden en was daar misschien ook niet echt op uit. In de jaren ’80 leefde hij als een kluizenaar in een camper in California waar hij ook aan diverse lp’s sleutelde. Zijn muziek is door velen opgenomen (o.a. Santana, The Band, Captain Beefheart en John Mayall) en is bekender dan hijzelf. Van de cd “Five” uit 1979, ’Sensitive Kind’:

Joan Armatrading heeft de nodige hits op haar palmares, maar die dateren vooral uit de jaren ’70 en ’80. En daar zaten hele fraaie tussen, zoals deze van de lp “Show Some Emotion”,  ‘Willow’:

Greg Lake, de eerste zanger/bassist van King Crimson op de baanbrekende lp “In the Court of the Crimson King” uit 1969 verliet de groep het jaar daarop en werd lid van het illustere trio Emerson,Lake &Palmer dat zoveel klassiek in haar oeuvre deed. De groep kende groot succes en de meeste hits kwamen van de hand van Lake (inclusief ‘Lucky Man’, geschreven op z’n 12e). Van hun lp “Works Volume 1” uit 1977, naar aanleiding waarvan ze met een compleet symfonieorkest op tournee gingen, ‘Closer to Believing’:

Hoorwurm