Neil Young 3

Zoals misschien al opgemerkt, voegde Neil zich in ’69 bij CSN en nam met hen “Deja Vu” en de live lp “4Way Street” op. Druggebruik (waaronder het nu zo beruchte oxycodon), drank, grootheidswaanzin (CNY over S), ruzie over controle S over Y:”hij wilde folk muziek spelen in een R&R band”, de relaties van Stills en Nash (met Joni Mitchell) die op de klippen waren gelopen, de dood van de vriendin van Crosby: het was een donkere tijd maar eveneens de meest creatieve periode van de band en het succes droeg veel bij aan het daaropvolgende solo succes van Young. 2 Bekende Young nummers van “Deja Vu”, de tearjerker ‘Helpless’:

en de sollicitatie ‘Country Girl’:

Er zijn altijd problemen blijven bestaan tussen de 4 leden, maar naast de solo lp’s en cd’s was er door de jaren heen altijd ruimte voor de combinaties: CN, CSN en zelfs CSNY. 

Na zijn succes met CSNY kocht Neil een ranch in Noord Californië (Broken Arrow ranch) waar hij, naast zijn huis op Hawaii, woonde tot zijn scheiding van Pegi in 2014. Op die ranch richtte hij een stal in als opnameruimte, waar heel wat nummers uitgekristalliseerd zijn. De eerste lp die daar vandaan kwam is ‘Harvest” uit 1972. Op de lp speelt Neil grotendeels akoestische gitaar omdat hij vanwege een operatie aan zijn rug het gewicht van een elektrische gitaar niet kon verdragen. Neil was toch al geplaagd door ziektes. Als kind kreeg hij polio tijdens dezelfde uitbraak waarin Joni Mitchell besmet werd. Hij kreeg ook epilepsie en doordat hij wel eens op straat een aanval kreeg was hij jarenlang bang dat hem dat ook op het podium kon overkomen. Op “Harvest” staat de hit ‘Heart of Gold’, maar daar vind ik niks aan. Wel leuk is het nummer ‘A Man Needs a Maid’. Waar de tekst wel over gaat is nog voer voor discussies, maar volgens Neil wil hij geen meid. Misschien wil hij een huishoudster na de operatie en het laatste couplet gaat over zijn ontluikende liefde voor de actrice Carrie Snodgrass. Het arrangement is van Jack Nitzsche en wordt gespeeld door The London Symphony Orchestra. Een favoriet van Dylan.

‘Old Man’ kennen we al, dus over naar een andere klassieker, ’Needle and the Damage Done’, Neil’s aanklacht tegen heroïne. Het nummer gaat over verspilde levens en verkwist talent door heroïnegebruik en dan met name het leven van Danny Whitten, gitarist van Crazy Horse en schrijver van Rod Stewart’s hit ‘I Don’t Want to Talk About It'. Whitten begon heroïne te gebruiken als pijnstiller tegen zijn reumatoïde artritis, maar kon al snel geen maat meer houden. Het ging van kwaad tot erger en Whitten werd ontslagen. Nog dezelfde dag overleed hij en Neil voelde zichzelf jarenlang verantwoordelijk voor diens dood. 

Ik zie dat we al tegen het einde van aflevering 3 zitten terwijl we pas bij lp 5 zijn, het live opgenomen “Time Fades Away”. Dat gaat niet goed gaan. Ik hoor de  massa’s al morren. De liefhebbers moeten zelf maar een en ander uitvogelen want we moeten er wat sneller doorheen. 
Neil was niet te spreken over deze lp, maar het nummer ’Time Fades Away’ doet het heel leuk met oud en nieuw.

“Time” was de eerste van drie lp’s uit ’73/’74, genaamd de “Ditch Trilogy”, die gaan over de innerlijke conflicten die hij en zijn vrienden hadden en over het wegebbende idealisme in de VS. 
Ze waren veel weerbarstiger dan het hitalbum “Harvest” en verkochten niet goed. Het als tweede uitgebrachte, als derde opgenomen, “On the Beach” was nogal relaxt dankzij het gebruik van een, en ik citeer, "kleverige brij van gesauteerde marihuana en honing”. Ook staat er een persoonlijke veranda favoriet op: ‘For the Turnstiles’:

De als tweede opgenomen lp “Tonight’s the Night” uit ’73 werd pas in 1975 als derde uitgebracht omdat de platenmaatschappij de uitgave 2 jaar tegenhield. Ze verwachtten niet dat de lp veel zou opbrengen. Daar zat wat in want de lp gaat o.a. over Whitten en over Bruce Berry, een roadie die een paar maanden na Whitten ook aan drugs overleed. Een eerlijke en pijnlijke registratie van zijn wanhoop en zelfverwijt daarover en over de teleurstelling dat de hippiecultuur niks concreets had opgeleverd. Er schijnt een originele tape te bestaan die nog aangrijpender is en die misschien nog uitgebracht gaat worden. ’Tonight’s the Night’:

‘Borrowed Tune’:

’Tired Eyes’:

Hoorwurm