Easy money

De wereld na de eerste Covid19 uitbraak zal anders zijn dan ervoor. Hoe is nog de vraag, maar dat hij niet hetzelfde zal zijn is wel duidelijk. Alles zal afhangen van de ontdekking van een vaccin dat ons beschermt tegen besmetting. Tot het zover is zal onze leefwereld ongeveer hetzelfde blijven. Geen handen schudden, 1,5 m afstand en ieder ander beschouwen als een potentiële bron van besmetting. Dit zal blijven gelden voor iedereen die nog geen antistoffen tegen het virus heeft.

Naast deze sociale beperkingen zullen ook andere sectoren veranderen. De aandelenkoersen hebben de afgelopen tijd klap na klap gekregen waardoor het onzeker is of de pensioenfondsen hun uitkeringsniveau kunnen handhaven. Er gaan stemmen op om het basisinkomen toch maar in te voeren, zodat iedereen inkomsten heeft als de volgende pandemie voor de deur staat. Misschien moet je in de toekomst een gezondheidsattest hebben als je het vliegtuig wilt pakken. De EU zal een grotere slagkracht moeten krijgen om tegenwicht te kunnen bieden tegen andere grote blokken. Vitale zaken (voor gezondheid, ict etc) zullen ook in de EU geproduceerd moeten worden zodat er geen schaarste meer kan ontstaan. 

Er gaan zelfs stemmen op om de rijkste 1 procent extra te gaan belasten om met de opbrengsten broodnodige initiatieven te ontwikkelen voor hen die het nodig hadden. Dit lijkt me een goed idee. Als je kijkt naar die rijke jongens, de Zuckerbergs, de Bezossen, de Gatesen, dan worden het er geen leukere types op naarmate ze meer geld krijgen (behalve Zuckerberg, die deugde vanaf het begin al niet, dumb fuck). Totaal losgezongen van de maatschappij (zie ook Geffen en Branson). Het liegt en bedriegt om nog meer geld binnen te harken. En het worden er steeds meer en ze worden steeds rijker, het klotst tegen de plinten. En dat terwijl onderzoek uitwijst dat het additionele geluk van een inkomen stijgt tot een maandelijks inkomen van ± 4.500 á 5000 euro bereikt wordt, daarboven begint het geluksgevoel weer lichtjes te dalen. Een pandemie aan ongelukkige rijken die niet weten hoe ze de grote leegte in hun leven moeten opvullen. Laat ons dus de miljardair en dikke miljonair tegen zichzelf beschermen door vette belastingen en grote confiscaties. Het is voor hun eigen bestwil en ze zullen ons uiteindelijk dankbaar zijn.

Wat er ook gebeurt, het zal voor een groot gedeelte om duiten draaien.
Vandaag dus muziek over geld.

Ray Davies, de hier onderschatte songwriter van The Kinks, schreef in 1966 een nummer over de verschrikkingen van een ingreep door de belastinginspecteur en de consequenties daarvan.

Monty Python is ook niet vies van een heleboel slappe was. Vooral Cleese is er gehecht aan getuige zijn "Alimony Tour”, zijn rondgang om zijn laatste scheiding te kunnen betalen.

In 1959 nam Barrett Strong het nummer ‘Money’ van Berry Gordy & Janie Bradford op. Het werd geen hit, maar het nummer werd wel bekend doordat o.a. The Beatles, The Rolling Stones en The Doors het opnamen. Wat te kiezen? Het origineel dan maar.

Dennis Hopper bracht in 1990 de film ‘Hot Spot’ uit. De filmmuziek was geschreven door Jack Nitzsche, bekend van zijn werk met o.a. Phil Spector, The Rolling Stones en Neil Young, en werd gespeeld door o.a. John Lee Hooker en Miles Davis. Een vreemde combinatie, de hoekige Hooker en de lyrische Davis. Luister hoe dat uitpakt in ‘Bank Robbery’, een snelle manier om aan pegulanten te komen.

Als laatste ‘Easy Money’ van King Crimson. King Crimson is een progressieve rock band die opgericht werd in 1968 en veel invloed had en heeft op andere artiesten uit die tijd en later, van Kate Bush en Roxy Music tot dEUS. Het nummer is van hun 5e studio album “Larks Tongues in Aspic”, met invloeden uit jazz fusion t/m heavy metal. Het is echt zo’n groep die je moet leren waarderen. Iemand die dat niet lukte was Alan Niester van "Rolling Stone” die het album karakteriseerde als “You can’t dance to it, can’t keep a beat to it, and it doesn’t even make good background music for washing the dishes”. Velen lukte het wel.

Hoorwurm