Wij zijn de kinderen

Even een blog over mezelf, of eigenlijk over een liedje dat ik een paar jaar geleden heb geschreven. Ik werd namelijk verrast door een coronabewerking die daar door iemand anders van gemaakt is. Goed gedaan, en heel leuk natuurlijk als een creatie een langer leven beschoren is dan verwacht.

Weten we het nog? In 2015 maakten wij (of in ieder geval een deel van Nederland) ons druk over de Syrische vluchtelingen die hun land ontvluchtten, en hun heil in Europa zochten. Het nieuws werd er nogal door beheerst, net als nu door corona. Hoewel ik nog niemand heb gehoord over een 'tsunami van coronavirussen' had iedereen het erover, had iedereen een mening, en die mening deelde onze wereld op in 2 kampen: voor en tegen Nederland, gutmenschen en Echte Nederlanders, naïef en cynisch, pacificerende theedrinkers en realisten, goed en slecht voor onze cultuur, stampot en kebab. 

Ik werkte toen als bandcoach bij een kleine Nijmeegse muziekschool 'Muziek op maat', die ook in het basisonderwijs actief is. Op basis van maatschappelijke thema's ontwikkelt de muziekschool lespakketten voor jonge kinderen, die dan landelijk verspreid worden. Om dit vluchtelingenvraagstuk met die kinderen bespreekbaar te maken componeerde ik een liedje vanuit het kinderperspectief: de kinderen die gewoon (ergens) thuis willen zijn, naar school willen gaan en veilig willen kunnen slapen. En onze kinderen die dat gewoon snappen. 

Het werd een heel project, met kinderen de studio in, met een choreografe samen een heuse dans-videoclip bedenken, interview in de krant (met echte haat-reacties!), en nog even op de radio met Giel. Heel leuk allemaal.

De vluchtelingen bleken ons land helemaal niet zo te ontwrichten, hoeveel moeite sommige politici daar ook voor deden, en na verloop van tijd keerde de rust op dat front weer terug. Nieuwe tijden, tijd voor nieuwe liedjes.

Totdat ik afgelopen week een mailtje kreeg van muziekjuf Juliette Damen. Zij is werkzaam op basisscholen, en is het liedje al die jaren blijven gebruiken in haar lessen. En voor deze gelegenheid had ze de tekst op bekwame wijze aangepast, zodat het over de coronacrisis ging, alweer bezien vanuit het perspectief van de kinderen. Ze nam het op met gitaar en drum terwijl ze het zelf zingt. Speciaal voor 'haar' muziekkinderen die ze in deze tijd natuurlijk ook geen les kan geven.

Ik vind het heel erg leuk om te weten dat een liedje van mij door anderen gebruikt wordt, en wordt aangepast aan de noden van de tijd. 

Tot morgen!