Het is goed om te weten dat met de methode trump ons een mogelijk langzame pijnlijke dood bespaard blijft en vervangen kan worden door een zekere snelle pijnlijke dood. Dat geeft toch rust. Leve de zelfverklaarde genieën met een klein geheugen.
Het spijt me vreselijk, maar ik ben na drie jaar nog steeds onder de indruk van het feit dat mensen zoals Trump vrijwillig gekozen worden door een bevolking. Je hebt er ook nog die daarna zorgen dat verkiezingswinst hen niet kan ontgaan door tegenkandidaten uit de weg te ruimen (soms letterlijk) of door de regels aan te passen (zie o.a. gerrymandering). Dit zonder enig spoor van schaamte bij de gekozenen en ze maken het steeds bonter (de verkopen van bleekmiddelen hebben in de USA nog nooit zo gepiekt als nu; wat die man niet voor gootsteenontstoppers zou kunnen doen). Op allerlei vakgebieden bestaan er vele vaktermen om ze te beschrijven, maar ze blijven ongrijpbaar. Het is met geen pen te beschrijven en als het fictie was zou niemand het geloven, maar zij trekken ongestraft hun sporen in de reële wereld.
Vandaag dus maar wat nummers over idioten en zo.
We starten met een nummer van het concept album “Schoolboys in Disgrace” van The Kinks (over wie binnenkort meer) uit 1975. ‘Jack the Idiot Dunce’ gaat over een driekwart zool die niks kan behalve een dom dansje waardoor iedereen hem “cool” gaat vinden. Er zullen er niet weinigen te vinden zijn op het net.
Dan Frankie Miller met het door Allen Toussaint geschreven nummer ‘A Fool’. Miller is een geboren Schotse rock singer-songwriter (1949) met een voorliefde voor country-rock. Hoewel hij mid jaren zeventig een redelijke bekendheid had, werd hij nooit zo bekend als bv. Rod Stewart. Aan de stem lag het niet en ook de nummers die hij schreef waren van een dusdanige kwaliteit dat ze werden opgenomen door bv. Johnny Cash, Rod Stewart, Bob Seger, Etta James en The Eagles. In de jaren ’80 hield hij zich bezig met het schrijven van muziek voor films. In 1994 was hij bezig met het schrijven van materiaal voor zijn nieuwe band met Joe Walsh, Nicky Hopkins en Ian Wallace toen hij een zware hersenbloeding kreeg waardoor hij 5 maanden in coma lag. Toen hij wakker werd, kon hij niet meer praten en tot de dag van vandaag kan hij niet meer optreden.
Over naar het nummer dat de huidige situatie het beste samenvat. ‘Say it ain’t so Joe’, het nummer dat hier bekend werd door Roger Daltrey. Nu in de originele versie, uit 1975, van Murray Head, die er het volgende over zei:
"Say It Ain't So, Joe" was provoked by a seventies documentary on Richard Nixon prior to his resignation. The presenter was asking the editor of a small town newspaper outside Washington, how, in the face of conclusive evidence and proof, his readers could still show such undying support for the president they elected. The editor likens the situation to a scandal in the twenties, when Joe Jackson, the famous baseball player, was rumoured to have taken a bribe to sink his team in the final of the World series. His fans hung around the stadium chanting "Say it ain't so Joe".
The song is about heroes and their "Clay feet'. It is also a plea from myself to the kind of 'Joe Public' who in fear of losing face, refuse to relinquish their faith in a fallen idol.
De laatste is van Pete Townsend, van zijn concept-album “Psychoderelict” uit 1993. Hoewel Trump alles wat hem niet bevalt labelt als “fake”, kun je je zo voorstellen dat dit nummer weergeeft hoe hij Melania toespreekt. Het zal hem een rotzorg zijn wat zij voelt, als ze haar liefde maar overtuigend speelt voor de bühne. Of is dit een samenzweringstheorie over een koppel dat al 15 jaar samen is? Of is zij toch vervangen door een body double?
I don’t know folks; people say.
Hoorwurm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten