Thank you

De gezondheidszorg, die zo ongelofelijk hard nodig is in deze tijden, is zo goed als zijn medewerkers. De mensen op alle afdelingen die zich het schompes werken tot ze lichamelijk niet meer kunnen en verder, en geestelijk door psychologen op de been moeten worden gehouden. Wat het vooral zo zwaar schijnt te maken is dat het verloop van de ziekte zo grillig is. Dinsdag stond er een stukje in de Volkskrant waarin een verzorgende vertelde dat ze zo blij was geweest dat een patiënt om iets te eten had gevraagd. Ze had hem een beschuitje gegeven en had gedacht dat de patiënt op weg naar herstel was. Toen ze twee deuren verder aan het werk was, werd haar verteld dat de man was overleden. En dat moet je dan daar en op dat moment op een of andere manier verwerken, want de andere patiënten hebben ook weer direct zorg nodig. Heftig. 

Een ding moeten we goed begrijpen: dit zijn geen helden. Een held is iemand die iets onverantwoords doet en het overleeft. Dit zijn mensen die bewust een carrière hebben gekozen waarin hun kwaliteiten en instelling goed tot hun recht zouden komen. Wat zij nu doen is een intensievere voortzetting van wat zij normaal doen, maar op een schaal die zij zich vroeger nooit hadden kunnen indenken en met veel verlies aan levens. Zij werken in oorlogsomstandigheden terwijl het voor ons nog nooit zo rustig is geweest. Vandaar ook dat het geestelijk zo zwaar is. 

Vandaag dus muziek om de mensen in de gezondheidszorg: de artsen in al hun vormen, de verplegenden in al hun vormen, de verzorgenden in de verpleeg-  en verzorgingstehuizen die hun werk tot nu toe zonder beschermingsmiddelen moeten doen, de schoonmakers/-sters die ook in situaties komen waar ze nooit om gevraagd hebben, maar desondanks toch doorgaan met hun vitale werk en alle anderen die de raderen draaiend houden, onze dank over te brengen.

Om te beginnen maar eens een keertje Led Zeppelin, pioniers van de hard rock. Overbekend van de ’Stairway to Heaven’. ’Thank You’ komt van de tweede lp van de band en was het eerste nummer waarvoor zanger Robert Plant alleen de tekst schreef, een hommage aan zijn toenmalige vrouw Maureen.

En dan is het tijd voor Sam & Dave. Zij waren een Amerikaans soul en R&B duo dat van 1961 tot 1981 optrad. Ook bekend van o.a. “Hold on I’m Coming’. Opnemen deden ze in studio van het legendarische Stax label met Booker T. & the M.G.’s (met o.a. Booker T. Jones en Steve Cropper) als backing band. 

We gaan verder met Dave Brubeck. Hij was wereldberoemd en in de US of A is 4 mei de onofficiële “Dave Brubeck Day”. De jazzmuzikant Brubeck, welbekend van o.a. ‘Take Five’ en ‘Blue Rondo à la Turk’, laat zich hier inspireren door klassieke muziek. Enfin, laat het hem zelf maar vertellen:

Alanis Morisette’s ’Thank U’ komt van haar vierde cd uit 1998. Na het succes van haar eerste  album “Jagged Little Pill” uit 1995, de daaropvolgende 2 cd's en de daaropvolgende worldtour ging Morisette voor een retraite naar India. Ze had haar hele leven steeds maar doorgewerkt en ging naar India om te leren ontspannen: “When I díd stop and I was silent and I breathed…. I was just left with an immense amount of gratitude, and inspiration, and love, and bliss, and that’s where the song came from, you know.” Nou wij nog.

Hoorwurm