De meeste kinderen zijn muzikaal, en de meesten beginnen met de kleuterdreun. Hieronder kun je horen dat sommigen deze fase overslaan (of dat al eerder gehad hebben). Er wordt gezegd dat iedereen goed kan leren zingen; ik denk wel dat je er talent voor moet hebben. En niet iedereen hoeft zangles ervoor te hebben. Ik heb vroeger erg veel gezongen met mijn vader (hij heeft tot aan zijn overlijden in een mannenkoor gezongen), met 2 andere zussen en met vrienden. En eigenlijk zingen we nog steeds in onze familie en ik ook in mijn eentje. We deden mee met talentenjachten, de ene zus spelend op de gitaar en ik op de elektrische gitaar en beiden zingen. Accordeon, m’n 1ste instrument, speelde ik toen niet meer, want dat was echt niet hip in die tijd. Mijn jongere broer speelt drum. Op zondagmiddag kwamen er thuis jongeren die een instrument speelde en gingen we improviseren en degene die geen muziekinstrument bespeelde kreeg een wasbord of lepels in handen.
Mijn jongere zus treedt nog steeds op met haar gitaar, zingen en performances. Ik zelden.
Ik ben opgegroeid met de accordeon. Mijn vader vond dat een prachtig instrument en wilde toen hij klein was er al een hebben. Dat was te duur; hij 'speelde' dan maar accordeon met zijn bretels. Net uit de luiers, nou ja… ik was 4 jaar, bracht papa, mijn oudere zus 6 jaar en mij elke woensdagmiddag naar de accordeonles, waar we privéles hadden. Allebei een half uur. Als de lerares iets voorspeelde kon ik het al snel naspelen, zodat ik nooit goed noten heb geleerd. Vergeleken met mijn oudere zus speel ik meestal zonder noten, wat zij wel goed kan. Op een accordeonconcours viel ik door de mand; je moest een geoefend liedje spelen, dat ging goed, maar dan ’n stuk met muziekpapier wat ik nog nooit gespeeld had, dat ging van geen kanten. Met m’n 4 jaar speelde ik op gevoel. Eigenlijk wel vreemd dat de juf van de accordeon er niet achter is gekomen dat ik nauwelijks noten kon lezen; ik heb 5 of 6 jaar privéles gehad!
Ik vond het niet fijn om noten te tellen; het gevoel was dan vaak weg en dan kon ik niet meer genieten van de muziek. Ik heb heel wat 'opgetreden' vaak samen met een van mijn zussen of alleen op bruiloften en partijen, op kinderfeestjes, carnaval, bij bejaarden, soms in een café met anderen, in een theatergroep en bij de autistische kinderen waar ik 10 jaar mee gewerkt heb. De meesten waren er dol op. Daar werkte ook een Amerikaan die in een band speelde en me vroeg om daar bij te komen. Ik vond het allemaal erg interessant in de studio (met Jan Akkerman bijvoorbeeld) en platen opnemen. Ik realiseer me dat vriendjes en een paar serieuze relaties, allemaal muziek speelden. Mijn overleden man speelde Indiaas harmonium, gitaar en kon erg goed overweg met verschillende (Sjamanen-) drums/trommels en bovendien kon hij mooi zingen. Wat een genoegen. We hebben op onze 2de date de hele dag samen gezongen, peddelend in m’n rubberboot over de Niers. Hij is een Amerikaan, dus we zongen internationale liedjes en hits. Ik was in de 7de hemel, wat een genot. Hij is en was mijn droomman!
Ik heb ook in een accordeonorkest gespeeld, toen was ik al ongeveer 40 jaar, in die tijd kon het weer. Het orkest was vierstemmig plus de basaccordeon. Als er nieuwe stukken kwamen dan waren we vijfstemmig, want ik kon immers nauwelijks noten lezen en kon pas echt meedoen als het stuk melodie kreeg. Ik speelde de 2de stem. Momenteel zit ik bij de muziekgroep van Jeroen, en bij een groep waarbij we geen bekende melodietjes spelen, alleen de ter plekke ontstane deuntjes, en zing ik in een groep mantra’s. Muziek zal waarschijnlijk altijd een belangrijke plek blijven innemen.
Zo, na mijn muziekstory de volgende video’s.
Een jongen en meisje, waarschijnlijk broer en zus, zingen met hun vader. Begeleiding met gitaar en trompet. Het meisje vind ik het mooiste zingen. Ook zo leuk hoe ze de Spaanse woorden uitspreekt en accentueert.
Het volgende meisje van 7 jaar speelt de Balalaika met een orkest:
Sora speelt vanaf haar 3de jaar piano en bij het volgende optreden is ze 5 jaar oud. Zo te zien een meisje uit Azië, Sora die Bach speelt op de piano. “My dream is to become a pianist who is an active around the world and be famous from all the ages. “
Het volgende grappige jongetje is 3 jaar oud en speelt viool in het orkest van André Rieu. Af en toe een beetje vals, maar wel knap.
En dan onze Nederlandse (Nijmeegse) Amira Willighagen, een sopraan die op de volgende video pas 9 jaar oud is. Ze is een operatalent. Ze is ontdekt bij “Holland’s got talent” en hieronder is haar 2de optreden bij dit programma. De video van haar 1ste optreden is miljoenen keren bekeken over de hele wereld. Ze heeft daarna vele optredens gehad over de hele wereld; zij was o.a. ook de solist bij André Rieu. Ze heeft nooit zangles gehad en is dus een echte autodidact. Ze was in Zuid-Afrika en was ontroerd door de arme kinderen. Ze wil nu alle geld wat ze verdient met het zingen aan die kinderen geven. Amira: “Ik kan niet gelukkig zijn, als ik weet dat er zoveel arme kinderen zijn “. Ontzettend lief. Ze woont nu zelfs ook in Zuid-Afrika. (Er zijn erg veel mooie liedjes van haar op you tube).
En natuurlijk is er ook een accordeonconcert bij met melodica’s. (Volgens mij zijn er veel meer dan vier accordeonisten).
Hier een 3 jarig jongetje dat onvoorstelbaar goed kan drummen.
Het volgende filmpje kan ik keer op keer bekijken, ik word er zo blij van. Zo leuk dat zekere en spontane vierjarige meisje, dat samen met haar vader zingt.
The voice kids, Rtl 4, vind ik ook mooi. Kids, met of zonder muziek, sooo cute!
Ik vind het leuk als iemand anders ook zijn/haar muziekgeschiedenis in deze blog schrijft. Ik geef het stokje door aan …………
Flower, Ella.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten