The Kinks 2

Uit voorzorg werd dit stukje getikt met gewassen handen en mondkapje op! 

Eerst maar eens beginnen met excuses! Ik wilde beginnen met wat nou alinea 2 is, toen me inviel dat er een grote omissie in aflevering 1 zit. En wel de single 'See My Friends’ uit juli 1965. Men steggelt nog over de vraag of dit het eerste nummer met een raga-drone (raga=melodisch raamwerk in Indiase klassieke muziek; drone=noot of akkoord dat gedurende het hele nummer wordt aan gehouden (b.v. bij doedelzak)) is in de rockmuziek of dat dat ‘Heart Full of Soul’ van de Yardbirds was (met, op dat moment, de ons welbekende onvolprezen Jeff Beck op sologitaar). Pete Townsend van The Who, die ooit zei dat hij wilde dat hij het talent van Ray had, verzuchtte bij ’See My Friends': “God, he’s done it again. He’s invented something new”. Het leidde tot wat Ravi Shankar later de grote sitar explosie noemde, zie ’Norwegian Wood’ en ‘Paint It Black'. Over naar de tekst. Ray heeft gezegd dat het nummer gaat over zijn oudere zus Rene, die overleed terwijl ze aan het dansen was in een nachtclub. Vlak daarvoor had ze Ray z’n eerste gitaar gegeven, voor z’n 13e verjaardag.

We waren de vorige keer geëindigd bij de 4e lp 'Face To Face' uit 1966. Dit album markeert de overgang van de ruige stijl naar de beschouwende stijl van het 'gouden tijdperk' 1966-1971. Rock-historici (jawel) beschouwen deze lp als een van de eerste concept albums doordat alle nummers zich bezig hielden met maatschappij observatie. Davies wilde de lp uitbrengen met geluidseffecten tussen de nummers, maar dit mocht niet van de platenmaatschappij (Pink Floyd wist er later wel raad mee). Een van de nummers die nog wel zo’n tussenstukje laat horen is ‘Big Black Smoke’, het verhaal van het onschuldige plattelandsmeisje dat daar weg wil en vermalen wordt in de grote stad. Let op de dalende melodielijn die vaker voorkomt bij de Kinks.

Een van de redenen voor de stijlverandering was, waarschijnlijk, het verbod om nog in de VS op te treden. Iemand had bij de Dick Clark tv-show zitten vitten op Engelsen. Er was een klap gevallen en de Kinks mochten de VS niet meer in. Ruzies en kloppartijen komen wel vaker voor in de historie van de Kinks. De sologitarist die de drummer onheus bejegent en het drumstel omver schopt, waarop de drummer het hoofd van voornoemde sologitarist bewerkt met een bekkenstandaard. De ruzies, op en naast het podium, van de heren Davies, het loopt als een rode draad door de Kinks. Maar het heeft wel veel moois opgeleverd. Laat ons het lijden voor de kunst noemen, hoewel dat volgens de laatste inzichten van de wetenschap niet strikt noodzakelijk is.

Niet veel mensen kunnen in een paar zinnen een situatie of een sfeer schetsen zoals Ray Davies dat kon. Ook uit 1966, het op single uitgebrachte nummer ‘Dead End Street’ over de situatie van de onderklasse.

Over leven en dood van een “ladies man”, ‘Dandy’:

In 1967 komen de Kinks met de lp “Something Else”. De laatste lp met losse nummers voordat Ray begint aan een serie concept-albums. Het album is het eerste met Ray als producer (waarover hij later zei dat ze hem dat niet hadden moeten toestaan omdat de lp een producer nodig had die aardser was dan hij) en bevat een aantal welbekende hits: 

De hardwerkende man en zijn vrolijke vrouw ‘Mr Pleasant’:

Het mede door Dave Davies geschreven ‘Death of a Clown’:

'Waterloo Sunset’, het mooiste nummer in de Engelse taal volgens Robert Christgau, de invloedrijke Amerikaanse rock criticus. Daar valt nog wel over te twisten, alleen die lelijke sologitaar al, maar mooi is het. (Wat zou er gebeurd zijn als George Martin bij de Kinks terecht was gekomen?). Een aantal verhaallijnen komen hier samen: Ray’s ziekenhuisopname in St. Thomas Hospital (voor o.a. een tracheotomie toen hij 13 was) toen de zusters hem ’s avonds naar het balkon reden waar hij uitkeek op de Thames; zijn uitstapje naar het Festival of Britain in 1951 en de wereld die hij wilde voor de generatie van zijn zus (Terry is een neef), plus de wandelingen langs de Thames met zijn eerste vrouw en alle dromen die ze hadden. Ze scheidden in 1973.

In de reacties bij dit nummer staat een leuke observatie: terwijl de poëzie van de Beatles aangeeft dat vriendschap alles is, zegt dit nummer dat eenzaamheid niks is om je druk over te maken.

Hoorwurm