Het nieuwe normaal is nog niet helemaal normaal, maar we houden ons dan toch wel aardig aan de social distancing. Veel mensen neem het uiterst serieus, en leven dus op dit moment een tamelijk opgesloten leven. Telefoon, al of niet met beeld, biedt uitkomst. Sommigen ervaren de dagen als eenzaam, of op zijn minst allenig. Anderen omarmen de rust die het brengt, en kunnen nu meer dan gewoonlijk tijd besteden aan het uitvoeren van ooit gemaakte plannetjes, of aan projecten waar het anders nooit van gekomen zou zijn. Niet voor niets doen de bouwmarkten uitstekende zaken.
Als ik bel met cliënten gaat soms over de lange dagen. Hoe besteed je die? En vooral: hoe kun je ze zo besteden dat je het goed hebt met jezelf, en met die paar mensen om je heen?
Ik zal geen goedkope tips gaan geven, hoewel ik iedereen toewens het goed met zichzelf te kunnen hebben, en hoop dat deze periode van onvoorziene bezinning daar behulpzaam bij kan zijn. Ik kan alleen voor mezelf zeggen wat ik inspirerend en hoopgevend vind. Het al niemand verbazen dat ik iets muzikaals uitkies voor mijn persoonlijke hoop en inspiratie; goeie muziek door goeie muzikanten. Muzikanten die het goed hebben met zichzelf en met elkaar. Daarom is live muziek zo mooi om bij te zijn; je hoort niet alleen de ‘output’, maar je ziet ook de bron. En de bron, de muzikant, die technisch heel erg vaardig is, en daardoor echt iets kan uitdrukken, en daarin contact kan maken met andere muzikanten, en daar van kan genieten… dat is goud waard!
Een mooi voorbeeld vind ik een registratie van de band ’Snarky Puppy’. Ze namen een hele plaat op, met de mooie titel ‘We like it here’, in de Utrechtse vrijplaats en studio’s van hiphop-artiest Colin Benders, alias 'Kyteman’. Maar bij die opname is ook publiek aanwezig, dat aandachtig zit te luisteren, allemaal met koptelefoons op. En de band gaat, met grote technische beheersing en zichtbaar plezier, helemaal los. Ze hebben het goed daar, dat is duidelijk.
Snarky Puppy is eigenlijk niet zozeer een band, als wel een collectief, met wisselende bezetting en wisselende bandleden. Opgericht in 2004 door componist en bassist Michael League, die behalve het muzikale kartrekkerschap ook nog het zakelijke werk in zijn portefeuille heeft.
Ze beschrijven zichzelf als een popband zonder zang, maar daar doen ze zichzelf wel een beetje te kort mee. Ze spelen progressieve rock (ook wel ‘conservatorium-rock' genoemd), met herkenbare invloeden uit de jazz, funk en wereldmuziek. Een interessante mix, waarbij gezegd moet worden dat ze het zichzelf alles behalve gemakkelijk maken. Onregelmatige maatsoorten, razendsnelle riffs, subtiele ritmische invullingen, een uitgebreid instrumentarium en ongelooflijk gedisciplineerd en strak spel maakt dat de verbeeldingskracht gepaard gaat met spelplezier, en dat is gewoon supergaaf om te zien.
Gelukkig zijn er meer mensen die dat ook vinden, maar niet zozeer onder het mainstream publiek - die vinden deze muziek al snel te gecompliceerd, er zit geen tekst bij en je kunt er niet op dansen. Maar dat er meer te beleven is aan deze muziek kun je van de gezichten van de aanwezigen aflezen.
In het volgende filmpje zien we het nummer 'Lingus', dat uit verschillende segmenten bestaat. Het eerste is voor het grootste deel gezamenlijk, met veel blazers die funky tegenritmische loopjes spelen. Dan volgt er halverwege een deel dat helemaal bij de basis lijkt te beginnen; alleen een puls van de bas en de bassdrum. Dat groeit weer helemaal uit tot een gezamenlijke climax, maar voor het zover is geeft de toetsenist een hele lange solo, waarin hij alle tijd en ruimte neemt om zorgvuldig op te bouwen. De toetsenist wisselt nog wel eens, maar is hier Cory Henry, die vooral bekend is van zijn vlammende virtuoze spel op het Hammondorgel. Opgegroeid in de kerk leerde hij daar al vroeg de gospelmuziek te begeleiden, en vandaar schoof hij getalenteerd door naar soul en funk. Met zijn eigen 'Funk Apostles' toert ie op opzwepende manier de wereld rond, waarbij hij ook zingt. Maar hier laat hij een heel andere kant zien.
Extra opdracht voor de liefhebber: de hele compositie is in 5/4 maat.... probeer maar mee te tellen!
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten