Woodstock

Woodstock (voluit Woodstock Music & Art Fair) was een muziekfestival dat van 15 tot en met 18 augustus 1969 gehouden werd in de Amerikaanse plaats Bethel, op een weiland (240 ha) van de melkveehouder Max Yasgur. Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Het festival werd Woodstock genoemd naar de gelijknamige plaats op een kleine 70 km afstand die bekend stond als centrum van de toenmalige hippiecultuur.

Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music" Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Rolling Stone noemde het evenement in zijn '50 Moments That Changed the History of Rock and Roll'. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch nog.

Ondanks het gebruik van alcohol en drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers, waardoor de autoriteiten uiteindelijk besloten de noodtoestand over het festivalterrein uit te roepen. Er vielen drie doden: één gerelateerd aan insuline, één doordat een man in slaap was gevallen en door een tractor werd overreden en een andere festivalganger stierf aan een gesprongen blindedarm. Daarnaast werden er op het festival twee baby's geboren en hadden vier vrouwen een miskraam. In 2017 werd de grond tot historisch erfgoed verklaard. Het werd opgenomen in het National register of Historic Places.^[bron]

Artiesten die optraden of op Woodstock waren, alfabetisch gerangschikt:

Joan Baez (m.m.v. Jeffrey Shurtleff) | The Band | Blood, Sweat & Tears | Paul Butterfield Blues Band | Canned Heat | Joe Cocker & The Grease Band | Country Joe and the Fish | Creedence Clearwater Revival | Crosby, Stills, Nash & Young | Grateful Dead | Arlo Guthrie | Tim Hardin | Keef Hartley Band | Richie Havens | Jimi Hendrix | The Incredible String Band | Jefferson Airplane | Janis Joplin | Melanie | Mountain | Quill | Santana | John Sebastian | Sha-Na-Na | Ravi Shankar | Sly & the Family Stone | Bert Sommer | Swami Satchidananda | Sweetwater | Ten Years After | The Who | Johnny Winter (m.m.v. Edgar Winter)

Er zijn daarna verschillende festivals in de USA geweest die Woodstock heette, maar die van 1969 is de meest bekende en wel legendarisch te noemen. Andere landen die Woodstockfestivals georganiseerd hebben zijn: Australië, Canada, Engeland, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Woodstock is op film uitgebracht, en de optredens zijn op YouTube te vinden.

De duurst betaalde artiest op het festival, stond gepland op zondag rond middernacht, maar het werd maandag 9.00. Het festivalterrein liep leeg, terwijl Hendrix uit zijn gitaar een versie van het volkslied toverde alsof het werd gespeeld door een bombarderende straaljager. Het was een hoogtepunt van een (naar verluidt) niet al te sterke set.

"We are scared shitless”, zei Stephen Stills tegen het publiek, dit is pas de 2^de keer dat we samen voor publiek spelen. Om 3 uur ’s nachts kwam het allemaal goed, toen het pasgevormde trio een hemelse versie van deze suite zong. Neil Young speelde mee, maar wilde niet gefilmd worden omdat hij dat een vorm van artistieke uitverkoop vond.

Funk op een festival waar vooral rock en blues werd gespeeld, het was diep in de zaterdagnacht een moment waar een groot deel van het publiek wel aan toe was. Het kan ook zijn dat het door Sly gescandeerde “higher” aansloot bij de lichamelijke status van het merendeel van de toeschouwers.

Net als Sly & the Family Stone was Santana een gemixte band die allerhande stijlen mengde. Carlos Santana en zijn band waren in bloedvorm, dankzij de vele close-ups in de film goed te zien hoe geconcentreerd ze waren en hoe ze zich door de festivalsfeer lieten meeslepen.

Trippend alsof ze tussen de sterren hingen, speelde Cocker en zijn band misschien wel de definitieve versie van deze Beatles-cover. Zoveel soul had niemand in dit nummer verwacht. Na Cocker barstte boven het festivalterrein een apocalyptische onweersbui los.

Flower, Ella