Muzikaal Vaccin: The Kinks 3

Ja, ik weet het, weer veel te lang geen Kinks. Dit is de laatste aflevering en daarom wat gefragmenteerd. We zitten in 1968 en de Kinks brengen “The Kinks Are the Village Green Preservation Society” uit, de eerste van drie concept-albums. The Kinks worden bestempeld als de meest Engelse van de jaren ’60 bands en deze lp is een van de redenen. De “Village Green” is een stuk grasland in of naast een dorp of stad(swijk), liefst nog met een eendenvijver, waar ’s zomers ook cricket gespeeld kan worden. Deze lp gaat over het verdwijnen van die sociale plekken en de tradities (zelf jam maken, stoomtreinen etc.) en personen die daar bij horen. Vreemd eigenlijk dat een vent van 24 in een van de hipste bands van de wereld vast gaat leggen wat hij ziet verdwijnen, datgene wat hij wil bewaren. Dat vond men toen ook, want de lp verkocht voor geen meter. Een tijdje geleden zag ik een documentaire over deze lp waarin bands als XTC, Blur en Oasis vertelden dat juist deze lp van grote invloed was geweest op hun muziek, dus de waardering is er nu wel. Ook moeten we vast stellen dat vanaf deze lp de grote hits (op ‘Lola’ na) uitblijven. De lp’s worden belangrijker dan de singles. Ray creëerde zijn eigen geïdealiseerde maatschappij met een geïdealiseerde ’Animal farm':

Het jaar daarop komen ze met "Arthur, Or the Decline and Fall of the British Empire”, die de periode van Queen Victoria (1837-1901) tot en met de periode na de tweede Wereldoorlog beslaat. Weer geen succes, maar uit de USA komen wel positieve geluiden van de critici:

Greil Marcus also praised the record, and said: "Less ambitious than Tommy, and far more musical ... Arthur is by all odds the best British album of 1969. It shows that Pete Townshend still has worlds to conquer and that The Beatles have a lot of catching up to do.

Het was de bedoeling om “Arthur” uit te brengen als een soundtrack bij een film of toneelstuk van Granada TV, maar dat ging niet door.

Het volgende nummer ‘Shangri-La’ is een kantelpunt in het midden van de lp en gaat over de hoofdpersoon Arthur die nu in een nieuw rijtjeshuis woont, met binnenwc en radio, als in een paradijs of koninkrijk waar hij het voor het zeggen heeft, maar die verwurgd wordt door de rekeningen en de hypotheek.

Vanaf eind 1969 mogen de Kinks weer in de VS optreden, wat hen wat meer armslag geeft, maar Woodstock (het uithangbord van de rock) was al voorbij. Dat kostte heel wat aandacht.

En nu gaan we er snel doorheen.

In 1970, komt “Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Part One” bekend van ‘Lola’, hier in de live-uitvoering uit 1980:

1972 ziet de geboorte van “Everybody’s in Showbizz”, een van mijn persoonlijke favorieten. Één kant live-opnamen in Carnegie Hall (met de halve lp “Muswell Hillbillies” uit 1971), met blazers en al, en één kant met studio-opnamen, waaronder het prachtige ‘Celluloid Heroes’:

Collega Swarte grossiert in anekdotes, tijd dat ik er ook een tegenaan gooi. Twee jaar geleden werd een tante van me 90. Feest dus. Een neef kon daar niet bij zijn omdat in Los Angeles zat. Wel had hij een filmpje gestuurd. Blijkt dat je daar van die sterrentegels kunt laten maken, waardoor aan het eind van het filmpje Bing Crosby geflankeerd werd door Tante Virgenie. And rightly so!

Van 1973 t/m 1976 vormt Ray de band om tot een theatergroep, met acteurs en zo, en brengt in 3 jaar 4 lp’s uit. In 1973 wordt Ray depressief na de scheiding met zijn vrouw, vertelt het publiek in een stadion vanaf het podium dat hij “fu*cking sick of the whole thing” is, neemt een overdosis en komt in kritieke toestand in een ziekenhuis terecht. De kwaliteit van zijn werk laat de eerste 2 lp’s daarna te wensen over, maar in 1975 komt een andere favoriet: “Soap Opera’. Het verhaal gaat over een ster die de plaats inneemt van een gewone man om die te kunnen becommentariëren maar in die rol verdwijnt. Zwak verhaal, maar dat komt wel vaker voor bij opera. De observaties en de muziek in diverse stijlen maken veel goed. Wordt neergesabeld door de kritiek, maar ach. Het geheel is dit keer wel voor tv opgenomen en kun je hier vinden.

Een speciaal voor u geselecteerd nummer, ‘Face in the Crowd’, vindt u hieronder:

Daarna volgen nog een paar lp’s die goed gewaardeerd worden, waaronder “Sleepwalker” met het montere ‘Jukebox Music’:

En de dansnummers ‘Don’t Forget to Dance’ en ‘Come Dancing’

worden nog goeie hits, maar na ’79 gaat het bergafwaarts in succes en kritiek, hoewel het in de VS nog meevalt door de hardrock stijl die de groep zich tijdelijk aanmeet en door de (post)-punk generatie die Kinks nummers coveren (Jam, Knack, Van Halen etc.).

De laatste cd dateert van 1993 en The Kinks komen voor het laatst bij elkaar op de 50e verjaardag van Dave op 3-2-1997 in the “Clissold Arms” pub in Fortis Green, Noord Londen tegenover de straat waar de broers opgroeiden en de plek waar ze voor het eerst optraden.

Ray Davies hervindt zijn inspiratie en brengt in 1998 zijn tweede solo-cd uit en laat die volgen door 5 eveneens zeer goed ontvangen andere (behalve dan “See My Friends”, de lp met oude hits uitgevoerd met sterren als Metallica, Springsteen en Jackson Brown, die niet echt hoefde; u ziet dat uw Hoorwurm de keiharde kritiek niet schuwt en dat daarom al het voorgaande getuigt van een afgewogen oordeel). Wel is het zo dat ik door deze serie wat uitgebreider naar de Kinks en hun teksten gekeken heb en dat mijn waardering zeker niet verminderd is.

Er gaan bevestigde geruchten, sinds 2018, dat de broers bezig zijn met een nieuw Kinks album.

Tips:

In concert 1973 met hits en o.a. begin en eind van “Village Green"